تاریخچه دوربین مدار بسته
دوربینهای مداربسته در اصفهان به دلیل قابلیت ضبط و پخش تصاویر، امروزه به عنوان یکی از اصلیترین ابزارهای امنیتی و نظارتی شناخته شدهاند. تاریخچه دوربین مداربسته به دهه ۱۹۴۰ میلادی بازمیگردد، اما به صورت عمده در دهه ۱۹۶۰ میلادی به خاطر استفاده در محیطهای صنعتی و نظامی شناخته شدند.
در ابتدا، دوربینهای مداربسته با استفاده از سیستمهای آنالوگ بودند و معمولاً در محیطهای صنعتی و نظامی استفاده میشدند. در دهه ۱۹۷۰، فناوری حافظه ابری (Magnetic Tape) توسط شرکتهایی مانند سونی و پاناسونیک توسعه یافت و این امکان فراهم شد که دوربینهای مداربسته با استفاده از ضبط مغناطیسی، تصاویر را بهطور دائمی ذخیره کنند.
در دهه ۱۹۸۰، با ورود سیستمهای دیجیتال و توسعه فناوریهای پردازش تصویر، دوربینهای مداربسته دیجیتال با کیفیت تصویر بالا و قابلیت ارتباط با سیستمهای کامپیوتری بهوجود آمدند. امروزه دوربینهای مداربسته با استفاده از تکنولوژیهای مختلفی مانند شبکه بیسیم (Wireless Network)، تصویر بالا با کیفیت ۴K و حتی دید در شب از جمله امکاناتی هستند که ارائه میشود.
دوربینهای امنیتی در قرن بیستم با اختراع دوربینهای تلویزیونی شروع به توسعه و پیشرفت کردند. در سال 1942، ماری بنیسی، یک دانشمند ایتالیایی، یک دوربین تلویزیونی ابداع کرد که قابلیت نصب در محیطهای خشک و بیرونی را داشت. اما استفاده از دوربینهای تلویزیونی به عنوان دوربینهای امنیتی، بسیاری از مشکلاتی از جمله کیفیت تصویر و قابلیت ضبط تصاویر را داشت.
در سال 1960، مهندسان آلمانی برای استفاده در فضاهای باز و نظامی، دوربینهایی با کیفیت بالاتر و قابلیت ضبط تصاویر برای مدت طولانیتر توسعه دادند. اما این دوربینها هنوز برای استفاده در محیطهای داخلی و عمومی مناسب نبودند.
در دهه 1970، توسعه دوربینهای مدار بسته شروع شد و این دوربینها به دلیل کیفیت تصویر بالا، قابلیت ضبط تصاویر و استفاده آسان در محیطهای داخلی و خارجی، به عنوان دوربینهای امنیتی مورد استفاده قرار گرفتند. اولین سیستم دوربین مداربسته در سال 1942 توسط Walter Bruch آلمانی توسعه داده شد.
از آن زمان به بعد، دوربینهای مدار بسته با توسعه فناوریهای جدید، مانند شبکه، دیجیتال و بی سیم، بهبود یافته و در بسیاری از صنایع و محیطها از جمله اماکن عمومی، شرکتها، مراکز خرید و خانهها استفاده میشوند.
تاریخچه ی دوربین مداربسته در ایران
دوربین مداربسته یا CCTV یک تکنولوژی امنیتی است که امکان نظارت و رصد بر فضای عمومی یا خصوصی را فراهم میکند. در ایران، استفاده از دوربین مداربسته به عنوان یکی از راهکارهای افزایش امنیت در محیطهایی مانند بانکها، سازمانهای دولتی، مراکز خرید و هتلها به طور گستردهای انجام میشود.
اما تاریخچه استفاده از دوربین مداربسته در ایران به سالهای پس از انقلاب اسلامی برمیگردد. در دهه ۱۳۷۰، دولت جمهوری اسلامی ایران برنامهای با هدف نصب دوربینهای مداربسته در نقاط مختلف تهران به منظور مبارزه با جرایم و ارتکابات امنیتی اجرا کرد. اما نصب و استفاده از دوربینهای مداربسته در آن زمان به دلیل محدودیتهای فنی و مالی محدود بود.
پس از آن، با گسترش صنعت الکترونیک و تکنولوژی، استفاده از دوربین مداربسته در ایران نیز گسترش یافت و در دهههای بعدی با توجه به افزایش نیاز به امنیت، استفاده از این تکنولوژی رو به رشد بوده و امروزه در اکثر نقاط شهرها و مکانهای عمومی و خصوصی ایران مورد استفاده قرار میگیرد